29 ต.ค. 51 จากหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ
อ่างเก็บน้ำเขื่อนแก่งกระจาน…อำเภอแก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรี นอกจากจะกักเก็บทรัพยากรน้ำเพื่อการอุปโภคบริโภคและเกษตรกรรมแล้ว ยังมีบทบาทต่อการ ประมง ถือว่าเป็น แหล่งผลิตอาหารเลี้ยงชาวเพชรบุรี และจังหวัดใกล้เคียงได้ อย่างอุดมสมบูรณ์
ชุมชนที่ประกอบอาชีพทำประมงน้ำจืด อาศัยในปริมณฑลอ่าง เก็บน้ำแห่งนี้ มี 6 ชุมชน ใน 2 ตำบล พวกเขารวมตัวตั้งชื่อกันว่า กลุ่มผู้ประกอบอาชีพทำประมง น้ำจืดเพื่อการอนุรักษ์ และ พัฒนาอาชีพอ่าง เก็บน้ำเขื่อนแก่งกระจาน
สมาชิกกลุ่มของ 2 ตำบลนี้คือ ตำบลแก่งกระจาน 4 ชุมชน ประกอบด้วย หมู่บ้านท่าเรือ หมู่บ้าน น้ำทรัพย์ หมู่บ้านพุบอน และหมู่บ้านพุเข็ม…ส่วน ตำบล สองพี่น้องมี 2 หมู่บ้าน คือท่าลิงลมกับวังวน สมาชิก กลุ่มประมงน้ำจืดเหล่านี้มีความสนิทสนมคุ้นเคยกัน แม้ว่าจะอยู่คนละชุมชนบางรายก็เป็นญาติกันหรือไม่ก็เป็น มิตรสหายที่รักกันเสมือนกับญาติ…จึงไม่เคยมีการกระทบกระทั่ง หรือ ทะเลาะวิวาท
นายสุชาติ นกวอน กำนันตำบลแก่งกระจาน เล่าถึงปูมหลังว่า…ในอดีตพื้นที่แห่งนี้เคยอุดมสมบูรณ์ แล้วเกิด ปัญหาเพราะความไม่เข้าใจ ด้วยการทำประมงแบบเห็นแก่ตัว ใช้ ทั้งยาเบื่อ และ ระเบิดปลา จนเข้า สู่วิกฤตการณ์ ขาดแคลนทรัพยากร สัตว์น้ำที่จะหามาเลี้ยงชีพได้
ประสบการณ์เป็นบทเรียนที่ดี พวกเขาจึงหันเข้ามาจับมือกันปรึกษาหารือ ในแนวทางสร้างวิกฤติให้เป็นโอกาส ปัจจุบันชาวชุมชนประมง มีวิธีการในการบริหารจัดการประมง โดยใช้ประชาคมอาชีพทำประมงน้ำจืดเป็นหลัก… ไม่ต้องผ่านหน่วยงานราชการใดๆ ทั้งนั้น
และ…ทำการ จัดแบ่งเขต และ พื้นที่ ตามความสำคัญ เช่น พื้นที่สีแดง คือเขตแหล่งพ่อ-แม่ พันธุ์สัตว์น้ำ ห้ามทำการประมงตลอดทั้งปี จุดสีแดง เขตฟื้นฟูสัตว์น้ำหน้าบ้าน (จัดทำกันเองเพื่อให้สัตว์น้ำได้ อาศัย) พื้นที่สีเหลือง เขตควบคุมแหล่งวางไข่และเลี้ยงตัวสัตว์น้ำวัยอ่อน และ พื้นที่สีน้ำเงิน เขตที่ทำการประมงได้…มีการปักป้ายและกำหนดสีกันอย่างชัดเจนเป็นที่รู้กันในการปฏิบัติ…
ผู้นำชุมชน และ หน่วยงานรับผิดชอบเกี่ยวกับการประมง มีหน้าที่แค่เป็นพี่เลี้ยงคอย ให้คำปรึกษาในบางกรณีเท่านั้น…!!!
การจัดการในการ ฟื้นฟูทรัพยากรสัตว์น้ำ อย่างจริงจังนี้ เมื่อปี 2550 กลุ่มเพื่อทำกิจกรรมในการอนุรักษ์ และ พัฒนาอาชีพด้านการประมง จึงได้รับการคัดเลือกเป็น ชุมชนประมงต้นแบบดีเด่น
สัตว์น้ำจากแก่งกระจานที่ป้อนตลาดทุกวัน 5 อันดับแรก คือ ปลาบู่ กุ้งก้ามกราม ปลาหมอ ช้างเหยียบ หรือ (ปลาตะกับ) และ ปลานิล ซึ่งทำรายได้เฉลี่ยวันหนึ่ง ไม่ต่ำกว่า 200 บาทต่อคน
ซึ่ง…สามารถมีความสุขอย่าง เพียงพอ ตามวิถีของเศรษฐกิจ พอเพียง…!!
ไชยรัตน์ ส้มฉุน